Şeker hastalığı, halk arasında "şeker hastalığı" olarak bilinen, tıptaki adıyla diabetes mellitus, vücudun karın bölgesinde, mide arkasında "pankreas" isimli bezin kan şekerini düzenlemek amacıyla salgıladığı "insülin" hormonunun dengesiz salgılanması durumudur.

Kandaki şeker, vücudun kullandığı enerjinin büyük bir kısmını karşılar. İnsülin hormonunun, vücudun anlık ihtiyacına göre salgılanamaması durumunda, şeker hücrelere giremeden kanda birikme yapar. Bu durumda hücreler zarar görür. Kısaca bu hormon dengesizliği, vücuda alınan glikozun, yani şekerin, kullanılamamasına neden olur. Şeker hastalığı iki türe ayrılır. Eğer insülin tamamen salgılanmıyorsa, Tip 1 Diyabet, eğer kısmen az ise veya salgılandığı halde, vücut dokuları direnç gösteriyorsa, Tip 2 Diyabettir. Tip 1 diyabet genellikle çocuklarda ve genç nüfusta görülür ve genellikle insülin tedavisi uygulanır. Tip 2 diyabet ise genellikle 35 yaş üstü kesimde görülür ve ilaç tedavisi, egzersiz, diyet gibi önleyici tedaviler uygulanır. Bu hastalık ömür boyu sürer. Vücuda giren glikozun kullanılamayan fazla miktarı deri altına yağ hücresi olarak depolanır. Bu durum kilo almaya sebep olur ve fazla kilo da şekerin yükselmesine neden olur. Günlük hayatta açlık kan şekerinin 120 mg/dl, tokluk kan şekerinin ise 140 mg/dl seviyelerinin üstüne çıkmaması gerekmektedir.

Şeker hastalığı, yukarıda belirtilen belirtilerle başlar. Bu hastalığa yakalanmış kişi, eğer doktoru tarafından verilen diyet ve ilaç programına riayet ederse, uzun yıllar şeker hastalığını kontrol altında tutarak yaşayabilir. Ayrıca, kişinin sinirlenmemesi gerekmektedir. Kişi sinirlendiği an dışarıdan bol miktarda şeker almış kadar hiperglisemi (şeker yükselmesi) veya hipoglisemi (şeker düşmesi) yaşanır. Kısaca halk arasında da denildiği gibi; şeker hastalığı "zengin hastalığı" olarak bilinir. Hastalığa yakalanan kişi, kaliteli bir yaşam sürmek zorundadır. Aksi takdirde, kişinin yaşamı komaya bağlı ölümle bile son bulabilir.