Şeker hastalığı, giderek artan sıklıkla toplumda görülmeye başlayan ve birçok organı etkileyen ciddi bir sağlık sorunudur. Her yaş ve cinsiyetten birey, bu hastalığın riski altındadır. Şeker hastalığı, pankreasta bulunan beta hücrelerinin yeterli miktarda insülin üretememesi veya üretilen insülinin vücutta etkili bir şekilde kullanılamaması sonucu ortaya çıkar. İnsülin, kan şekerini düşürmekle görevli bir hormondur. Kandaki şeker oranının yükselmesiyle birlikte, pankreas beta hücreleri insülin salgılamaya başlar. Salgılanan insülin, hücrelerdeki reseptörlere bağlanarak, kanda bulunan şekerin hücre içine girmesini ve enerji olarak kullanılmasını sağlar. İnsülin eksikliği veya etkisizliği durumunda, kanda bulunan şeker hücrelere giremez ve kan şekeri düzeyleri yükselir. Vücut, yüksek şeker düzeylerine idrar yoluyla şeker atarak tepki verir. Böylece şeker hastalığı başlar. Şeker hastalığı, Tip 1 ve Tip 2 olmak üzere iki farklı şekilde oluşabilir.

Tip 1 diyabette, vücutta insülinin eksikliği veya yokluğu söz konusudur. Genellikle çocuklarda ve genç erişkinlerde görülür. Genetik yatkınlık önemli bir faktör olmasına rağmen, tek başına yeterli değildir. Bağışıklık sistemindeki akyuvarlar ve bazı hücreler, pankreastaki beta hücrelerine saldırarak onları yok eder. Bu saldırılar, virüs enfeksiyonları, stres, toksinler, kimyasal maddeler ve bazı gıdalar gibi çevresel faktörlerle tetiklenebilir. Beta hücrelerinin hasarı, insülin salgısının azalmasına neden olur. Tip 1 diyabet hastaları, dışarıdan insülin almak zorundadır ve bu hastalar insüline bağımlıdır.

Tip 2 diyabette, insülin salgılanmasına rağmen, vücutta etkisi yetersiz kalır. Bu tip diyabet, genellikle yetişkinlerde görülür ve kalıtımsal yatkınlık önemli bir rol oynar. Ailede şeker hastalığı öyküsü olan bireyler, bu hastalık açısından daha yüksek risk altındadır. Risk, 40 yaşından itibaren artar. Tip 2 diyabet hastalarının çoğu fazla kiloludur. Vücutlarındaki insülin miktarı normal seviyede veya daha fazla olabilir, ancak insülinin etkisi yetersizdir. Bu durum, kandaki şekerin hücre içine girememesine ve kan şekeri düzeylerinin yükselmesine neden olur. Tip 2 diyabet hastaları, diyet ve egzersizle kan şekerini düşürebilir. Bu önlemler yeterli olmadığında, ağızdan alınan şeker düşürücü ilaçlar kullanılır.

Tip 1 diyabet, ani belirtilerle kendini gösterir. Çok su içme, sık idrara çıkma, ani kilo kaybı ve halsizlik gibi semptomlar yaygındır. Tip 2 diyabet ise daha yavaş belirtilerle ortaya çıkar. Çok su içme, sık idrara çıkma, görme bulanıklığı, terleme, ellerde ve ayaklarda uyuşma, karıncalanma, ciltte kaşıntı ve yaraların geç iyileşmesi gibi belirtiler görülebilir. Her iki diyabet tipi tedavi edilmediğinde, körlük, böbrek yetmezliği, ayaklarda kangren ve kalp hastalıkları gibi ciddi komplikasyonlara yol açabilir. Şeker hastalığının erken dönemde teşhis edilmesi ve tedavi edilmesi önemlidir. Şişmanlık ve hareketsizlik, şeker hastalığının oluşumunda büyük rol oynar. Bu nedenle, dengeli beslenme ve düzenli egzersiz gibi önlemler alınmalıdır. Ayrıca, yılda en az bir kez kan şekeri ölçümü yapılması önerilir.